Πρόσφατα μια έρευνα (“Τάσεις” της MRB) που δημοσίευσε η “ΗΜΕΡΗΣΙΑ” 2-3/7/2016, έδωσε υψηλά ποσοστά απαισιοδοξίας των πολιτών. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες βρίσκονται έξι χρόνια σε καθεστώς οικονομικής κρίσης, υποχώρησης του βιοτικού επιπέδου και οικονομικών θυσιών. Ποιός θα περίμενε ότι θα εξέφραζαν αισιοδοξία;

Η ανεργία είναι το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Και δεν είναι μόνον η αδυναμία χιλιάδων νοικοκυριών να καλύψουν βασικές ανάγκες που επηρεάζει τις απαντήσεις των πολιτών. Εξίσου σημαντική είναι και η πεποίθηση που παγιώνεται για την κακή οικονομική κατάσταση των ιδίων αλλα και της χώρας συνολικά όταν μάλιστα, σύμφωνα με την έρευνα, το 77,5% πιστεύει ότι η οικονομική κατάσταση θα χειροτερεύσει.

Τι πραγματικά πιστεύει η κοινωνία; Σε τι ελπίζει (αν ελπίζει);

Στην ίδια έρευνα ένα ποσοστό 15% δηλώνει ότι η λέξη ελπίδα τον “εκφράζει για το παρόν και το μέλλον της χώρας”. Πιστεύω ότι αν και πολύ λίγοι ελπίζουν υπάρχουν πολύ περισσότεροι που θα ήθελαν να ελπίζουν.

Οι επιδόσεις στον τουριστικό τομέα και οι θετικές επιπτώσεις του στο σύνολο της οικονομίας θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό σημείο ανάκαμψης. Ενα άλλο θα ήταν η,  χωρίς άλλες καθυστερήσεις, έλευση του πακέτου Juncker. Και βέβαια, είναι αναγκαία μια δραστική αλλαγή πολιτικής – μια ανατροπή στη σκληρη δημοσιονομική λιτότητα που συνεχίζει να στραγγαλίζει κάθε προσπάθεια και σβήνει την ελπίδα…