Αρχείο κατηγορίας στιγμές ιστορίας

στιγμές ιστορίας – Το κίνημα του Ναυτικού

“Ο κυβερνήτης, οι αξιωματικοί και το πλήρωμα του ελληνικού αντιτορπιλικού “Βέλος” εξηγέρθησαν κατά της κυβερνήσεως των Αθηνών (!) εγκατέλειψαν τα ναυτικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ”. Με τον τρόπο αυτό παρουσίαζε την είδηση η “Μακεδονία” της 27ης Μαΐου 1973 την “ανταρσία” του ελληνικού πολεμικού πλοίου ενάντια στη χούντα.

Συμπλήρωνε δε πως το πλήρωμα υπο τον κυβερνήτη Νικόλαο Παππά το οδήγησε “εις την Ιταλία πλησίον της Ρώμης και ζήτησαν την παραίτηση της κυβερνήσεως Παπαδόπουλου και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα”.
Η εφημερίδα ανέφερε επίσης πως σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ο κυβερνήτης του ελληνικού αντιτορπιλικού και ο ύπαρχος επιδίωξαν να έρθουν σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο στη Ρώμη.

Η ανταρσία στο ελληνικό πολεμικό πλοίο έπληξε τη χούντα εκεί που πονούσε , στη διεθνοποίηση της ανώμαλης πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα καθώς έγινε “πρώτη είδηση”, μεταδόθηκε αστραπιαία σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο … και μάλιστα ως γεγονός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία της Ατλαντικής Συμμαχίας .

στιγμές ιστορίας – Ένας άλλος Τσα(β)ούσογλου πριν απο 63 χρόνια

“Η ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΟΣ ΚΥΜΑΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ… εις την βασίλιδα της Ιωνίας και εκείνοι που επιχείρησαν να την προσβάλουν κύπτουν ταπεινά το κεφάλι. Ανωτέρω ο υπουργός των Συγκοινωνιών της Τουρκίας κ.Τσαούσογλου καθ΄ην στιγμήν υψώνει την ελληνικήν σημαίαν εις τον ιστόν του Γενικού Προξενείου Σμύρνης κατά την τελετήν της παρελθούσης Δευτέρας κατά την οποία οι Τούρκοι απέδωσαν δημοσίως τιμάς εις την ελληνικήν σημαίαν”.

ΕΜΠΡΟΣ , 29/10/1955

Αυτή είναι η λεζάντα που συνοδεύει τη φωτογραφία της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ της 29ης Οκτωβρίου 1955 και αναφέρεται στην απόδοση τιμών προς την Ελληνική σημαία μπροστά στο κτίριο του Ελληνικού προξενείου απο δύο στρατιωτικά αγήματα, ένα ελληνικό και ένα τουρκικό.

Οι πρωτοφανείς τιμές ήταν η συγνώμη της Τουρκίας , κατόπιν ισχυρών πιέσεων και των ΗΠΑ, στους βανδαλισμούς των παρακρατικών και του τουρκικού όχλου εναντίον της ελληνικής κοινότητας της Σμύρνης όπως ακριβώς είχε συμβεί και με τον ελληνισμό της Πόλης στα γεγονότα που έμειναν στην ιστορία ως ” Σεπτεμβριανά”.

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια το όνομα του τότε υπουργού Συγκοινωνιών κ.Τσαούσογλου που απέδωσε τιμές στην ελληνική σημαία και του νυν Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Μ. Τσαβούσογλου που παρίστατο σήμερα στα εγκαίνια του ελληνικού προξενείου στην προκυμαία της Σμύρνης.

Σαν σήμερα γεννιέται ο διασημότερος Κοζανίτης: Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν

Ένας από τους μεγαλύτερους – αν όχι ο κορυφαίος – αρχιμουσικός του 20ου αιώνα, ο Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν γεννιέται σαν σήμερα στις 5 Απριλίου του 1908 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας.

Έχοντας διευθύνει στις μεγαλύτερες αίθουσες του κόσμου και ηχογραφήσει περισσότερους από 900 δίσκους επηρέασε όσο λίγοι την κλασσική μουσική αλλά και τη παγκόσμια μουσική βιομηχανία: Οι πωλήσεις των δίσκων του ξεπέρασαν τα 200 εκατομμύρια αντίτυπα ενώ είναι σχετικά άγνωστο το γεγονός ότι ήταν λάτρης της τεχνολογίας και συνέβαλε αποφασιστικά στις αρχές της δεκαετίας του 1980, στην προώθηση του συμπαγή -ψηφιακού δίσκου (compact disc / cd). 

Ο Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν ήταν γιος του Έρνστ και της Μάρτα Κάραγιαν, απόγονος του Γεώργιου- Ιωάννη Καραγιάννη από την Κοζάνη, ο οποίος το 1767 έφυγε από την τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Βιέννη και στη συνέχεια στο Κέμνιτζ της Σαξωνίας, με δραστηριότητα στο εμπόριο βάμβακος όπως και πολλοί άλλοι Δυτικομακεδόνες και Ηπειρώτες. Ο γιος του Γεώργιου, Θεόδωρος και προπαππούς του Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν διακρίθηκε ως βιομήχανος υφασμάτων και τιμήθηκε το 1792 από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Αύγουστο με τον τίτλο του “von”.

Η οικονομική επιτυχία των Καραγιανναίων, που στο εξής θα χρησιμοποιούν το von Karajan , συνοδεύτηκε από την κοινωνική ανέλιξη και την ένταξη στην τάξη των ευγενών. Ο πατέρας του αρχιμουσικού Ερνστ ήταν διαπρεπής γιατρός και διευθυντής του νοσοκομείου του Σάλτσμπουργκ (ο οποίος κατά το 1925 επισκέφθηκε τη γενέτειρα των προγόνων του την Κοζάνη). Δεν είναι λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι ο μικρός Χέρμπερτ δεν αναζητά ένα επάγγελμα για να βιοποριστει , αλλά ασχολείται με τη μουσική.

Στις 21 Ιανουαρίου του 1917 μάλιστα, ο  νεαρός μαθητής δίνει την πρώτη του συναυλία με έργα του Μότσαρτ.  Σπουδάζει στο Ωδείο του Σάλτσμπουργκ έως το 1926 όπου και δείχνει την έφεσή του αλλά και ενθαρρύνεται από καθηγητές και σπουδαστές να ασχοληθεί με την διεύθυνση ορχήστρας. Η καριέρα του αρχίζει ουσιαστικά στην αρχή της δεκαετίας του 1930 και έκτοτε έως και το 1979 που ουσιαστικά αποσύρεται διαγράφει μια εντυπωσιακή διαδρομή με εξέχουσες θέσεις στη  Φιλαρμονική του Βερολίνου, το  Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ και την Ορχήστρα του Παρισιού.

Μελανό σημείο στην διαδρομή του διάσημου Κοζανίτη ή συνεργασία του ή έστω η ανοχή* του στο χιτλερικό καθεστώς, γεγονός πάντως που ορισμένοι θαυμαστές του αντικρούουν με το γεγονός ότι η δεύτερη σύζυγός του, η γαλλίδα Ανίτα Γκίτερμαν, ήταν εβραϊκής καταγωγής.

*Το 1955 ενόψει του ταξιδιού του Χέρμπερτ Φον Κάραγιαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αρκετές εβραϊκές οργανώσεις και μουσικοί αντιδρούν και μάλιστα ζητούν από το State Department και από την κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας να ανακαλέσουν την επίσκεψη του.

στιγμές ιστορίας- Η απελευθέρωση της Κοζάνης

“Υπουργείον Στρατιωτικών

Ταξιαρχία ιππικού προελάσασα προς την Κοζάνην και ευρούσα ταύτην κενήν εχθρού την κατέλαβεν.

Ο ενθουσιασμός των κατοίκων είνε απερίγραπτος”

Το τηλεγράφημα που υπογράφει ο υποστράτηγος (τότε) και αρχηγός του Επιτελείου Π.Δαγκλής περιγράφει λακωνικά, αλλέως πως, την απελευθέρωση της Κοζάνης. Ωστόσο, παρά την έλλειψη αντίστασης απο τον τουρκικό στρατό, ο οποίος υποχωρεί σχεδόν ατάκτως μετα τη συντριβή της γραμμής άμυνας στα στενά του Σαρανταπόρου, η είσοδος των ελληνικών στρατευμάτων στη Μακεδονία έχει έναν νεκρό * : Είναι ο υπίλαρχος Δημήτριος Σιούλης επικεφαλής αποσπάσματος που ελέγχει τα χωριά που βρίσκονται νότια της Κοζάνης και μεταφέρει το μηνυμα της νίκης. Την ώρα που το απόσπασμα εβγαινε απο το χωριό Μπαξί (Κήπος) με κατεύθυνση προς την Αιανή, το όπλο ενός στρατιώτη εκπυρσοκρότησε απο λάθος και η σφαίρα τραυμάτισε θανάσιμα τον προπορευόμενο αξιωματικό. Στον μαρμαρινο σταυρό του τάφου (στην Αιανή) αναγραφόταν

Δημήτριος Σιούλης

Υπίλαρχος

πεσών τη

12 8/βρίου 1912

υπερ πίστεως

 

* Η πληροφορία σώζεται στην έκδοση “Αιανή” του αείμνηστου Κ.Σιαμπανόπουλου.

 

στιγμές ιστορίας – Ο στρατηγός Ντε Γκώλ διεκδικεί το Κεμπέκ !

 

D GAUL MONTREALΕίναι Ιούλιος του 1967 και ο στρατηγός Ντε Γκώλ πραγματοποιεί επίσκεψη στον Καναδά μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού ,μεταξύ των γαλλοφωνων του Καναδά και ανησυχίας ,από την πλευρά της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, για τις εμπρηστικές δηλώσεις του αρχηγού του γαλλικού κράτους υπέρ της ανεξαρτησίας του Κεμπέκ.

Ο στρατηγός επισκέπτεται τον Καναδά επιβαίνων στο καταδρομικό «Κολμπέρ» και αντίθετα σε κάθε έθιμο μεταβαίνει στο Κεμπέκ και όχι στην πρωτεύουσα της χώρας, Οττάβα. Ωστόσο, η επίσκεψη διακοπτεται αιφνιδιαστικά και μάλλον προς ικανοποίηση (!) του καναδού πρωθυπουργού Λ. Πήρσον καθώς είχε ηδη αφεθεί να εκφραστεί η δυσαρέσκεια για τις δηλώσεις (24/7/1967) του αρχηγού του γαλλικού κράτους στο Μόντρεαλ που επανέλαβε (σχεδόν) τα συνθήματα των υποστηρικτών της απόσχισης αναφωνώντας “Ζήτω το ελεύθερο Κεμπέκ”. Η καναδικη κυβέρνηση είχε χαρακτηρίσει απαράδεκτες τις δηλώσεις Ντε Γκώλ ενω δριμύτατη ήταν και η επίθεση του γαλλικού τύπου που επέκρινε τον αρχηγό του γκωλικού κόμματος.

Ενδεικτικός του κλίματος που υπήρχε (και της εποχής) ο τίτλος της εφημερίδας "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"

Ενδεικτικός του κλίματος που υπήρχε (και της εποχής) ο τίτλος της εφημερίδας “ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ”

Κι ετσι ενω ο πρωθυπουργός του Καναδά περίμενε να δεξιωθεί τον γάλλο Πρόεδρο ο δεύτερος αποφάσισε αντι να μεταβει στην Οττάβα σιδηροδρομικώς να διακόψει την επίσημη επίσκεψη (πριν καν αρχίσει !) και να αναχωρήσει για το Παρίσι.

στιγμές ιστορίας- Υπογραφή του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών

A Canadian patrol awaits the arrival of Gen. Carlos Flores Paiva Chaves (Brazil), Commander of the United Nations Emergency Force (UNEF) and Commander-Designate of UNFICYP in the absence of Gen. Prem Singh Gyani, Commander of UNFICYP. March 1964. 1/Mar/1964. Nicosia, Cyprus. UN Photo/BZ. www.un.org/av/photo/

Στο Σαν Φρανσίσκο, στις 26 Ιουνίου του 1945 οι αντιπρόσωποι 50 κρατών υπογράφουν τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και λίγο αργότερα θα υπογράψει και η Πολωνία για να συμπληρωθεί ο αριθμός των 51 ιδρυτικών μελών του Οργανισμού. Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 24 Οκτωβρίου ο Χάρτης επικυρώθηκε απο τις ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ενωση, την Κίνα, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία -που αποτελούν και τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού – και την πλειοψηφία των 51 κρατών.

Βασικός στόχος και προτεραιότητα του  Συμβουλίου Ασφαλείας , που μπορεί να συνεδριάζει κάθε φορά που απειλείται η ειρήνη  και στο οποίο συμμετέχουν ακόμη δέκα κράτη, είναι η διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στην οποία παίρνουν μέρος όλα τα κράτη – μέλη του Οργανισμού συνέρχεται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο στην έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη και εκλέγει για διάστημα δυο ετων τα δέκα μη μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας.

Η διατήρηση της ειρήνης απαιτεί τεράστια κεφάλαια αλλά και την ουσιαστική συμβολή των μελών του ΟΗΕ με στρατιωτικό προσωπικό που καλείται να διατηρήσει ή ακόμα και να επιβάλει την ειρήνη σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Οι δυνάμεις αυτές είναι γνωστές ως κυανόκρανοι απο το γαλάζιο χρώμα των στολών τους.

στιγμές ιστορίας- Τα οχυρά σταματούν τους Γερμανούς

 

Αναπαράσταση της Μάχης των Οχυρών στο Ρούπελ - Φ: ΥΠΕΘΑ

Αναπαράσταση της Μάχης των Οχυρών στο Ρούπελ – Φ: ΥΠΕΘΑ

Αρχές Απριλίου 1941. Οι Γερμανοί αιφνιδιάζονται για μια ακόμη φορά στην προσπάθειά τους να “ολοκληρώσουν” τον έλεγχο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης: Ενω στη Θεσσαλονίκη μπαίνουν τα πρώτα γερμανικά τάνκς υπάρχουν δυνάμεις του ελληνικού στρατού που συνεχίζουν να αντιστέκονται στη “γραμμή Μεταξά” , κατα μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων. Είχε προηγηθεί το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Γιουγκοσλαβία που ανατρέπει τη φιλική κυβέρνηση Ντ.Τσέφκοβιτς ( λιγες μέρες πριν ειχε προσχωρήσει στις δυνάμεις του Αξονα ) και οι επιτελείς του Χίτλερ, που ετοιμάζονται να επιτεθούν στην “απείθαρχη” Ελλάδα, αντιλαμβάνονται ότι θα χρειαστεί να επιτεθούν και στη Γιουγκοσλαβία.

Η “γραμμή Μεταξά”, συνολικά 21 οχυρά πάνω στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, κατασκευάστηκε για την αποτελεσματική άμυνα έναντι της Βουλγαρίας που για ένα μακρύ διάστημα δεν σταμάτησε να διεκδικεί την Μακεδονία και τη Θράκη. Το πλέον γνωστό οχυρό , το οχυρό Ρούπελ και οι άνδρες του αντιστάθηκαν με επιτυχία στην καταιγιστική επίθεση των γερμανικών δυνάμεων που διήρκεσε απο τα χαράματα της 6ης Απριλίου έως το πρωινό της Πέμπτης 10/4 . Η επίθεση δύο γερμανικών ταγμάτων υποστηριζοταν απο  πυροβολικό υπέρτερου εξοπλισμού αλλά και συνεχείς καταδρομές αεροσκαφών “στούκας”.

 

Εφ. Εμπρός

στιγμές ιστορίας – Δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα

Ο “ιεραπόστολος” του αγροτικού κινήματος και μάρτυρας των κολίγων του Θεσσαλικού κάμπου οι οποίοι αρκετά χρόνια μετα την απελευθέρωση απο τους τούρκους μπέηδες ήταν ακόμα είλωτες στα χέρια ντόπιων και ακομα πιο στυγνών και σκληρών τσιφλικάδων και κοτσαμπάσηδων και οι οποίοι είχαν δικαίωμα όχι μόνον στη σοδειά των κολίγων αλλά και σε όλο τους το βιός.

Ο Μαρίνος Αντύπας , ενας φέρελπις Κεφαλονίτης δικηγόρος ενθουσιασμένος απο τα ιδεολογικά κινήματα της Ευρώπης και κυρίως απο τις σοσιαλιστικές ιδέες, μεταβαίνει στη Λάρισα για να εργαστει στα κτήματα του θείου του και εκεί εμψυχώνει τους κουρελήδες και αγανακτισμένους κολίγους να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν δικαιώματα.

Σαν σήμερα στις 9 Μαρτίου του 1907 πέφτει χτυπημένος απο το οπλο ενός έμπιστου και σκληρού επιστάτη του μεγαλοτσιφλικά Αριστείδη Μεταξά. Τρία χρόνια μετά στις 6 Μαρτίου 1910,  το Πανθεσσαλικο Συλαλλητήριο που οργανώνεται στη Λάρισα με αίτημα την απαλοτρίωση των τσιφλικιών βάφεται με αίμα και οι πρώτοι δύο αγρότες πέφτουν νεκροί στο Κιλελέρ. Την επόμενη χρονιά στην επιμνημόσυνη δέηση που τελείται,  η φλόγα που αφύπνισε τους κολίγους γιγαντώνεται, αφυπνίζει και χειραφετεί τους αγρότες , όπως λέει ο απεσταλμένος της εφημερίδας “Εμπρός”.

Ο Αντύπας, έγινε θρύλος και σύμβολο για τους φτωχούς αγρότες που λίγο αργότερα έβαλαν τη μεγάλη «φωτιά» στο Κιλελέρ, την εξέγερση που βάφτηκε στο αίμα και άνοιξε το δρόμο για να παραχωρηθεί γη στους κολίγους.

Απο τις σελίδες της Εφημερίδας “Εμπρός” – 10 Μαρτίου 1911 

στιγμές ιστορίας – Οι “9” της ΕΟΚ αποφασίζουν την ένταξη της Ελλάδας

Το Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΟΚ εισηγείται και ουσιαστικά αποφασίζει την εισδοχή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα το απόγευμα της 9ης Φεβρουαρίου 1976, σχεδόν τρία χρόνια μετά την πρώτη διεύρυνση της “κοινής αγοράς” με Αγγλία, Ιρλανδία και Δανία (1/1/1973).

  • Δημοσίευμα της  εφημερίδας “Μακεδονία” – φ. 29/5/1979

στιγμές ιστορίας – Οι Κύπριοι μαθητές εξεγείρονται εναντίον των Αγγλων

Οι μαθητές στην Κύπρο στις 23 Ιανουαρίου 1956 απέχουν από τα μαθήματά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις συλλήψεις συμμαθητών τους που διαδήλωναν υπέρ της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.

Ο αγώνας των Κυπρίων μαθητών ήταν κομμάτι του αγώνα που έδινε ολόκληρος σχεδόν ο Κυπριακός Ελληνισμός ενάντια στου Άγγλους αποικιοκράτες. Πολλές φορές οι Άγγλοι φέρονταν με πρωτοφανή αγριότητα στους ανήλικους μαθητές και όπως λέγεται  υπήρξε και νομοθετική ρύθμιση που επέτρεπε το μαστίγωμα τους!

*Η φωτογραφία είναι από τη Λήκυθο, την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Κύπρου