Ο “ιεραπόστολος” του αγροτικού κινήματος και μάρτυρας των κολίγων του Θεσσαλικού κάμπου οι οποίοι αρκετά χρόνια μετα την απελευθέρωση απο τους τούρκους μπέηδες ήταν ακόμα είλωτες στα χέρια ντόπιων και ακομα πιο στυγνών και σκληρών τσιφλικάδων και κοτσαμπάσηδων και οι οποίοι είχαν δικαίωμα όχι μόνον στη σοδειά των κολίγων αλλά και σε όλο τους το βιός.

Ο Μαρίνος Αντύπας , ενας φέρελπις Κεφαλονίτης δικηγόρος ενθουσιασμένος απο τα ιδεολογικά κινήματα της Ευρώπης και κυρίως απο τις σοσιαλιστικές ιδέες, μεταβαίνει στη Λάρισα για να εργαστει στα κτήματα του θείου του και εκεί εμψυχώνει τους κουρελήδες και αγανακτισμένους κολίγους να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν δικαιώματα.

Σαν σήμερα στις 9 Μαρτίου του 1907 πέφτει χτυπημένος απο το οπλο ενός έμπιστου και σκληρού επιστάτη του μεγαλοτσιφλικά Αριστείδη Μεταξά. Τρία χρόνια μετά στις 6 Μαρτίου 1910,  το Πανθεσσαλικο Συλαλλητήριο που οργανώνεται στη Λάρισα με αίτημα την απαλοτρίωση των τσιφλικιών βάφεται με αίμα και οι πρώτοι δύο αγρότες πέφτουν νεκροί στο Κιλελέρ. Την επόμενη χρονιά στην επιμνημόσυνη δέηση που τελείται,  η φλόγα που αφύπνισε τους κολίγους γιγαντώνεται, αφυπνίζει και χειραφετεί τους αγρότες , όπως λέει ο απεσταλμένος της εφημερίδας “Εμπρός”.

Ο Αντύπας, έγινε θρύλος και σύμβολο για τους φτωχούς αγρότες που λίγο αργότερα έβαλαν τη μεγάλη «φωτιά» στο Κιλελέρ, την εξέγερση που βάφτηκε στο αίμα και άνοιξε το δρόμο για να παραχωρηθεί γη στους κολίγους.

Απο τις σελίδες της Εφημερίδας “Εμπρός” – 10 Μαρτίου 1911